ضمن تبریک چهل و چهارمین سالروز پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی به همین مناسبت گزارش کوتاهی در خصوص وضعیت سوادآموزی کشور بیان می گردد :

تا آخرین سال‌های سقوط رژیم شاهنشاهی خیل عظیمی از کودکان لازم‌التعلیم از امکان ورود به مدارس محروم بودند و به همین دلیل روز به روز با توجه به روند صعودی رشد جمعیت، بر تعداد بی سوادان جامعه افزوده می‌شد. به طوری که طبق سرشماری سال 1355 خورشیدی، از کل جمعیت 27.1 میلیون نفری 6 ساله به بالا، 14.2 میلیون نفر (52.5%) بی‌سواد بوده‌اند.

 یک سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و با توجه به اهمیت و ضرورت سوادآموزی، به فرمان امام خمینی‌(ره)، در دی‌ماه 1358 نهضت سوادآموزی تأسیس شد.

در اساسنامه نهضت سوادآموزی، هدف از تشکیل این نهاد از بین بردن بی سوادی در کشور اعلام شد و در این اساسنامه که در سال 1363 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید، نهضت، سازمانی وابسته به وزارت آموزش‌وپرورش اعلام گردید.

در این اساسنامه قید گردید سرپرست نهضت به عنوان معاون وزیر آموزش‌وپرورش و رئیس سازمان انجام وظیفه کند.

پس از تاسیس نهضت سوادآموزی تا سال 1365 نزدیک به 11 میلیون نفر به باسوادان کشور افزوده شد و نرخ باسوادی کشور از 47.5% به حدود 61.8% رسید. لیکن به علل گوناگون و از جمله رشد سریع جمعیت و فقدان امکانات آموزشی برای همة خردسالان، قدر مطلق بی سوادی نه تنها کاهش نیافته بلکه حدود 600 هزار نفر نیز افزایش داشته است.

با اجرای طرح بسیج عمومی سوادآموزی در سال 1369 و آموزش بیش از 4.1 میلیون نفر بی سواد مطلق در طول یک دهه، در سال 1375 نرخ با‌سوادی در ایران به 79.5% رسید(18% افزایش). این افزایش در سرشماری 1385 ، 90 و 1395 به ترتیب به 84.6% ، 84.8% و 87.6% ادامه پیدا کرد و در برآوردسال 1401 این رقم به 90.5 درصد افزایش یافته است.