به گزارش روابط عمومی سازمان نهضت سوادآموزی، تا آخرين سال‌هاي سقوط رژيم ستم شاهی ، خيل عظيمي از كودكان لازم‌التعليم از امكان ورود به مدارس محروم بودند و به همين دليل روز به روز با توجه به روند صعودي رشد جمعيت، بر تعداد بي سوادان جامعه افزوده مي‌شد. به طوري كه طبق سرشماري سال 1355 خورشيدي، از كل جمعيت 27.1 ميليون نفري 6 ساله به بالا، 14.2 ميليون نفر (52.5%) بي‌سواد بوده‌اند.

يك سال پس از پيروزي انقلاب اسلامي در ايران و با توجه به اهميت و ضرورت سوادآموزي، به فرمان امام خميني‌(ره)، در دي‌ماه 1358 نهضت سوادآموزي تأسيس شد،  پس از پيروزي انقلاب اسلامي و صدور فرمان امام(ره) مبني بر تشكيل سازمان سوادآموزي تا سال 1365 نزديك به 11 ميليون نفر به باسوادان كشور افزوده شد و نرخ باسوادي كشور از 47.5% به حدود 61.8% رسيد. ليكن به علل گوناگون و از جمله رشد سريع جمعيت و فقدان امكانات آموزشي براي همة خردسالان، قدر مطلق بي سوادي نه تنها كاهش نيافته بلكه حدود 600 هزار نفر نيز افزايش داشته است. با اجرای طرح بسیج عمومی سوادآموزی در سال 1369 و آموزش بیش از 4.1 میلیون نفر بی سواد مطلق در طول یک دهه، در سال 1375 نرخ با‌سوادي در ايران به 79.5% رسيد(18% افزایش). این افزایش در سرشماری 1385 ، 90 و 1395 به ترتیب به 84.6% ، 84.8% و 87.6% ادامه پیدا کرد و در برآوردسال 1399 این رقم به 90 درصد افزایش یافته است.