به محراب شفق، منشق سر مهتاب مى بینم
الهى هاله اى از غم، در این محراب مى بینم
على و مسجد و عدل و شجاعت جملگى در خون
تمام انبیا را این چنین بى تاب مى بینم

هنگامی که ضربت سهمگین ابن ملجم مرادی بر فرق مبارک امیرالمؤمنین علی(ع) فرود آمد، در این هنگام امام علی(ع) فرمود: «فزت و ربّ الکعبه» به خدای کعبه رستگار شدم

آری رسیدن به آرزو و خیر و خوبی و رهایی از شر پلیدی ها،  رسیدن به وصال معبود و شهادت غایت آرزوی علی (ع) است، از نظر انسان‌هایی مانند علی(ع) مرگ و شهادت از قفس و زندان این عالم رهایی یافتن و به نهایت آرزوی خود رسیدن است. خصوصاً وقتی که در عالی‌ترین مراتب انسانیت قرار دارند و به مراتب عالی لقاء و رؤیت پروردگار خود رسیده‌اند که حتی مرگ خود را شهادت و کشته شدن در راه امید و آرزوی خود قرار می‌دهند و بالاترین لقاء و رویت الهی برای آن‌ها حاصل می‌شود.

استاد شهید مطهری در این رابطه می‌فرماید: این است که می‌بینیم، علی(ع) آن گاه که می‌بیند مرگش به صورت شهادت نصیبش شده از خوشحالی در پوست نمی‌گنجد، ‌لذا در لحظات آخرین حیاتش می‌فرماید: به خدا سوگند هیچ امر مکروه و خلاف انتظاری برای من رخ نداده است، همان رخ داد که می‌خواستم و به آرزوی خود که شهادت است رسیدم، مثل من مثل کسی است که شب تاریک در جستجوی آب در صحرایی می‌گردم، ناگاه چاه آبی یا سرچشمه‌ای پیدا می‌کند، مثل من مثل جوینده‌ای است که به مطلوب خود نائل گشته است.

نوزدهم ماه رمضان ، روز ضربت خوردن مولی الموحدین امیرالمومنین علی (ع) و ایام سوگواری شهادت آن حضرت بر عموم عاشقان و شیفتگان آن حضرت تسلیت باد.

روابط عمومی و بسیج سازمان