به گزارش روابط‌عمومی سازمان نهضت سوادآموزی؛ عابدین بازگیر چهره اثرگذار سوادآموزی کشور بیان کرد: سوادآموزی نیاز به عشق و علاقه دارد و اگر به‌عنوان یک شغل به آن نگاه شود، شاید جالب نباشد، بلکه می‌بایست با عشق به آن نگاه کرد.

وی در این مصاحبه که توسط معاونت سوادآموزی استان البرز صورت گرفت، با بیان وضعیت کنونی سوادآموزی کشور افزود: سوادآموزی در وضع کنونی در یک مقطع حساس تاریخی قرار گرفته است. در اوایل انقلاب با هجوم تعداد زیاد بی‌سوادی روبه‌رو بودیم. در دهه اول و دوم تلاش شد تا از رشد بی‌سوادی جلوگیری شود، در دهه سوم کاهش بی‌سوادی را داشتیم و در دهه چهارم شاهد تلفیق سوادآموزی بامهارت بودیم.

 بازگیر گفت: الان نیاز به یک تغییرات اساسی برای چشم‌انداز فعالیت‌ها داریم و می‌بایست طبق برنامه هفتم توسعه و پیشرفت، اساسنامه سوادآموزی با اهداف و رویکردهای جدید تغییر کند.

 وی با بیان اینکه تعریف سنتی از سوادآموزی برای افکار عمومی و دنیا قابل‌پذیرش نیست و باید سوادآموزی طبق آموزش مهارت‌های عمومی شکل بگیرد، ادامه داد: در دنیا آموزش بزرگسالان به‌عنوان یک‌رشته تخصصی است که بسیار موردتوجه است و تمام کشورها بر این آموزش تمرکز کردند؛ ولی متأسفانه در کشور ایران برای آموزش بزرگسالان فقط بر خواندن و نوشتن تمرکز می‌شود درحالی‌که باتوجه‌به تحولات جدید دنیا مخصوصاً در بحث فناوری هوش مصنوعی، سوادآموزی هم باید با تغییرات همراه باشد.

 چهره اثرگذار سوادآموزی کشور گفت: در دوران کرونا متأسفانه به دلیل اینکه بسیاری از والدین سواد فناوری نداشتند مشکلات بسیاری به وجود آمد و این موجب شد که دانش‌آموز به دنبال حاشیه برود و در نتیجه تأثیرات نامطلوبی در کیفیت آموزشی داشت، بنابراین باید در سازمان سوادآموزی آموزش‌های مهارتی بزرگسالان شکل بگیرد، چرا که باید افراد ۱۵ سال به بالا در ارتباط با شغل و دنیای پیرامون خود برای یک زندگی کارآمد، مهارت‌های لازم را آموزش ببیند.

 بازگیر رفتار آموزشی مناسب با نیازهای افراد را مهم‌ترین گام تشویق برای شرکت در سوادآموزی دانست و افزود: ویژگی آموزش بزرگسالان این است که باید باهدف کوتاه‌مدت باشد؛ یعنی مثل کودکان نباشد که بعد از چند سال تحصیل در مدرسه نتیجه را ببینند به همین دلیل باید نیازسنجی شود و بر اساس نیاز افراد به آن‌ها مهارت‌های گوناگون آموزش داده شود؛ بنابراین مهم‌ترین گام تشویق برای شرکت افراد در سوادآموزی در دنیا، رفتار آموزشی مناسب با نیازهای افراد است؛ زیرا اگر فقط کلاس‌ها برای خواندن و نوشتن باشد خیلی پذیرش نخواهد داشت و البته الان یکی از چالش‌های مهم سوادآموزی این است که احساس نیاز نمی‌شود و افراد فکر می‌کنند اگر باسواد بشوند حتماً باید در یک مقام بالا شاغل شوند درحالی‌که در کشورهای دیگر زمانی که متوجه می‌شوند در زندگی‌شان سواد کاربرد علمی دارد به‌سوی یادگیری می‌روند.

عابدین بازگیر ادامه داد: به‌عنوان‌مثال بسیاری از افراد به دلیل نداشتن سواد مالی در زندان هستند یا افرادی به دلیل نداشتن سواد عاطفی در زندگی‌شان دچار اختلال و مشکل شده‌اند، بنابراین نیاز حتمی است تا سواد را در کشور یک امر همگانی قرار دهیم؛ یعنی یک سازمان وحدت یافته تشکیل بدهیم و در آنجا هر آموزشی که لازم هست ارائه داده شود.

 بازگیر انگیزه را از عوامل مهم برای سوادآموزی بیان کرد و گفت: طبق گفته روانشناسان انگیزه چیزی است که آدم را از درون به رفتار وادار می‌کند. در بحث توسعه و بالندگی انسان‌ها انگیزه در کنار توانمندی و آموزش موجب پویایی فرد می‌شود؛ زیرا در شاخص‌های توسعه انسانی سه شاخص (سطح یادگیری، سطح امید به زندگی و سطح اقتصادی) قرار دارد که با نگاه خداوند بلندمرتبه سطح یادگیری و آموزش پس از انقلاب بسیار رشد خوبی داشته است.

 بازگیر اظهار کرد: سوادآموزی از نوع آموزش غیررسمی است؛ ولی برخی کشورها مثل کشور ایران سوادآموزی را خیلی رسمی کرده‌اند به‌طوری‌که سوادآموزان مانند دانش‌آموزان باید در زمان طولانی‌مدت برای درس‌خواندن بروند؛ ولی در اکثر کشورها به این صورت است که دو روز در هفته سواد یاد می‌گیرند و بقیه اوقات را صرف یادگیری مهارت‌های شغلی و زندگی می‌کنند؛ یعنی به شکلی که افراد چند جلسه خواندن و نوشتن یاد می‌گیرند و چند جلسه هم مهارت‌های لازم را آموزش می‌بینند و در یک روستا همه افراد به یکدیگر متصل‌اند و یک کاری را آغاز می‌کنند و همه باهم به یک در آمدی می‌رسند.

 چهره اثرگذار سوادآموزی کشور از طرح‌های ارائه شده خود بیان کرد: بنده با مدرک فوق‌لیسانس مدیریت آموزشی و ۳۵ سال سابقه فعالیت در حوزه آموزش بزرگسالان، حدود ۱۰۰ کتاب‌درسی، مجله و روزنامه در خصوص سوادآموزی و آموزش بزرگسالان نوشته‌ام و تنها کتابی که در کشور با نام روش‌ها و فنون تدریس با رویکرد سوادآموزی نوشته شده و در مجامع دانشگاهی نیز وجود دارد، توسط من و یکی از همکارانم می‌باشد. همچنین کتاب‌ها و برنامه‌های راهبری دیگری را بنده طراحی و تدوین کردم که برخی از کتاب‌ها به زبان انگلیسی نوشته شده‌اند و برای یونسکو نیز فرستاده شدند. چند طرح ویژه در خوزستان نیز راه‌اندازی کرده‌ام؛ مانند باشگاه تلویزیونی و رادیویی که از خلاقیت‌های بنده بود که برنامه‌ها به‌صورت آموزشی برگزار می‌شد تا سوادآموزان بتوانند از آن بهره خوبی ببرند و طرح تلفیق سواد مهارت‌های زندگی که تاکنون توانستیم مدال‌های جهانی را نیز کسب کنیم.