به گزارش روابط‌عمومی سازمان نهضت سوادآموزی، معصومه عطاریان، مادر هشت فرزند و دارای ۷۳ سال سن، قریب به چهل سال است به‌عنوان جهادگر عرصه سوادآموزی فعالیت می‌کند.
 وی در طی گفتگویی اظهار داشت: "از سال ۱۳۶۳ فعالیت خود را در نهضت سوادآموزی آغاز کردم. در مکان‌های مختلف تدریس انجام می‌دادم و روزی به این نتیجه رسیدم که کلاس خود را داشته باشم تا بتوانم زمان بیشتری در اختیار سوادآموزان قرار بدهم و در حال حاضر در مسجد امام علی (ع) مهرشهر مشغول آموزش هستم."
 عطاریان افزود: "همیشه این فکر در ذهن من بود که کسانی که سواد ندارند چطوری زندگی می‌کنند؟ و این یکی از دلایلی بود که باعث شد من آموزش به افراد بی‌سواد و کم‌سواد رو شروع کنم و همیشه این رو هم به سوادآموزان می‌گفتم که حتی اگر سواد کمی هم داشته باشید، اثرات مثبت آن در زندگی‌تان بسیار شگرف است."
 وی ادامه داد: "در این چهل سال که توفیق مبارزه با بی‌سوادی و جهل را داشتم بیش از ۳۵۰ نفر از افراد محروم از سواد و کم‌سواد را شناسایی و آموزش داده‌ام و آنها توانسته‌اند مدرک را دریافت نمایند."
 فعال جهادی عرصه سوادآموزی بیان کرد: " در دوره‌ای که نقش سواد دیجیتال برجسته است، رابطه مستقیم سطح سواد باکیفیت زندگی محرز است و میزان آن در زندگی افراد بی‌نهایت تأثیرگذار است. واضح است که ارتقای سطح سواد در گونه‌های مختلف سواد همانند سواد مالی، سواد عاطفی، سواد رسانه‌ای و...، اثرات مثبتی همچون افزایش قدرت درک نیازها، هیجانات و مدیریت آنها، توانایی درک اطرافیان، قدرت برقراری ارتباط مؤثر در اجتماع، توانایی استفاده از دانش روز دنیا برای آسان‌کردن زندگی، توانایی تربیت درست فرزندان، توانایی تجزیه‌وتحلیل اطلاعات و اخبار و دیگر مزیت‌ها را به دنبال دارد."
 عطاریان اظهار داشت: "برای اینکه بتوانیم بی‌سوادی را در جامعه از بین ببریم و افراد بی‌سواد و کم‌سواد رو تشویق به فراگیری سواد کنیم نیاز هست که تمامی افراد جامعه دست‌به‌دست هم دهند، تبلیغات مناسب، تخصیص بودجه و تجهیزات مناسب صورت گیرد، خیرین و نیروهای جهادی پا به این عرصه بگذارند تا این مهم صورت گیرد. بنده بسیار خوشحال هستم که افرادی رو آموزش دادم و در اجتماع افراد موفقی شدند و قطعاً به مسیر خود ادامه خواهم داد."
 وی افزود: "به واسطه شناختی که از بنده در منطقه ایجاد شده، این خود باعث تبلیغ سوادآموزی شده است و افراد برای آموختن سواد، خودشان به کلاس مراجعه می‌نمایند."
 
 در ادامه با فرزانه شکوری از سوادآموزان خانم عطاریان  گفتگویی انجام شد.
 وی در این گفتگو از نحوه آشنایی با خانم عطاریان گفت: " از طریق یکی از دوستان که خود شاگرد خانم عطاریان بود با ایشان آشنا گردیدم  و سال گذشته در کلاس های سوادآموزی حاضر شدم."
 شکوری دلیل بی‌سوادی خود را عدم دسترسی به کلاس های درس و نبود شرایط مناسب در روستا عنوان کرد و اظهار داشت: آموختن سواد باعث شد تا درک بهتری از زندگی داشته باشم و رفتار و زندگی خانوادگی‌ام بهتر شد"