به گزارش روابط عمومی سازمان نهضت سوادآموزی، علیرضا عبدی، معاون وزیر و رئیس سازمان نهضت سوادآموزی عصر روز چهارشنبه؛  22 شهریور با حضور در برنامه ”فرامتن“ شبکه افق، در پاسخ به این سوال که تفاوت آموزشیار و آموزش دهنده نهضت سوادآموزی در چیست؛ گفت: قبل از سال 1390 این افراد با نهضت سوادآموزی قرارداد داشتند و مستقیما با نهضت سوادآموزی کار می کردند، نهضت دارای یک جریان بود و ادارات کل داشت و می شود گفت که با شتاب داشت جریان خودش را ادامه می داد ولی اتفاقی که در اجرای سند تحول افتاد ، تغییر ناگهانی در گروه سنی و تغییر پایه های تحصیلی بود و نظام آموزشی  6-3-3 اجرا شد و با اجرای این طرح آموزشیاران نهضت جذب آموزش و پرورش شدند ، نهضت یک شبه تمام نیروهای کاری خودش را از دست داد، گفتند نهضت می تواند کار خود را با معلمان ادامه دهد ولی با توجه به مشغله زیاد معلمان، تفاوت مدل کاری آنها با مدل نهضت و شاید دلایل دیگری مانند مشوقهای ناچیز این ادعا به ثمر ننشست و نهضت با از دست دادن نیروهای خود نتوانست کار خودرا با معلمان انجام دهد که این مسئله باعث شد مصوبه ای در شورای عالی آموزش و پرورش به اسم برون سپاری شکل بگیرد که در کارهای نهضت پای موسسه و شرکت های واسطه باز شد که انشالله روزی به پایان برسد.

معاون وزیر و رئیس سازمان نهضت سوادآموزی با بیان این نکته که آموزش در نهضت سوادآموزی، تنها ارائه یک خدمت نیست بلکه حل مسئله است؛ گفت: در جریان سوادآموزی قبل از شروع آموزش باید آموزش دهنده به یک سوال مهم پاسخ دهد، آن هم چرایی درس نخواندن بیسواد بزرگسال است، چرا که اگر مسئله و مشکلی نداشت او هم مانند دیگران درس می خواند و یک بازمانده از تحصیل نمی شد. پس در روش آموزش در بزرگسالان قبل از آن که وارد جریان آموزش بشویم باید مسئله مخاطبمان را حل کنیم به عبارتی یکی از دلایلی که بسیاری را در آموزش به بزرگسالان دچار چالش می کند، همین است که قبل از حل مسئله ای که مانع آموزش شده می روند سراغ آموزش. برای تقریب به ذهن در مدرسه خدمتی ارائه می شود، کلاس آماده، دانش آموز حاضر در سرکلاس و معلم حضور پیدا می کند و ارائه خدمت شروع می شود اما در نهضت ابتدا باید مسئله کسی که درس نخوانده است حل شود، پس آموزش یار نهضت قبل از اینکه فرد آموزش دهنده باشد یک مددکار است.